Kalendarium

       Początek roku to zazwyczaj czas na podsumowanie minionych 365 dni. Na wielu blogach pojawiają się posty z przemyśleniami dotyczącymi osiągniętych celów i planów na kolejny rok. U mnie będzie trochę inaczej.

Ukraina: 11. Powrót do domu

       Gigantyczna, burzowa chmura zbliżała się do nas w przerażającym tempie, jednak mimo to łapaliśmy dalej. Deszcz rozpadał się na dobre, ale oprócz dyskomfortu spowodowanego mokrymi sandałami, nic mi nie przeszkadzało. W końcu zatrzymał się młody chłopak i podwiózł nas kawałek. Rozmawiało nam się z nim tak dobrze, że na stacji benzynowej, gdzie mieliśmy wysiąść, gawędziliśmy jeszcze jakieś 15 min o podróżowaniu autostopem i innych sprawach.

Ukraina: 10. Przekroczenie granicy

W końcu zatrzymał się kierowca, który poradził nam, żebyśmy poszli kilkaset metrów dalej, za skrzyżowanie. Tak też zrobiliśmy. Po drodze weszliśmy jeszcze do piekarni po chaczapuri z serem, a gdy wyszliśmy, ten sam pan, który podzielił się wcześniej dobrą radą, zawołał, żebyśmy wsiadali. Powiedział, że podwiezie nas do miejscowości Gródek, więc mieliśmy nadzieję, że będzie to miasteczko po polskiej stronie.

Ukraina: 9. Wyjazd z Odessy

       Następnego ranka (27. lipca) wstaliśmy wcześnie, by bez problemu zdążyć na pociąg do Lwowa odjeżdżający o 10:47. Po drodze umyliśmy jeszcze zęby przy miejskim kraniku, z którego nie wiedzieć czemu tryskał istny gejzer i zaopatrzyliśmy się w prowiant.

Ukraina: 8. Relaks w Odessie

      Kolejny dzień postanowiliśmy spędzić w całości na campingu, a wieczorem poszukać miejsca na nocleg na pobliskiej plaży. Do południa graliśmy w gry i bujaliśmy się na hamaku, a potem zdecydowaliśmy zejść na campingową plażę, żeby zrobić grilla. Woda wydawała się zbyt zimna, by do niej wchodzić.

Ukraina: 7. Zwiedzanie Odessy

Wyjście do miasta zaczęliśmy od poszukiwań lodów w pucharku, na które bardzo miałam ochotę, a które nie pozwalały się znaleźć. Upał południa sprawił, że po długim wędrowaniu od jednej restauracji do drugiej, postanowiliśmy zadowolić się zimnym radlerem na ławce przed sklepem.

Ukraina: 6. Przywitanie z Odessą

Pierwsze kroki w nowym mieście skierowaliśmy do sklepu. Wyposażeni w piwo i orzeszki o smaku bekonu, drugie kroki zwróciliśmy w stronę plaży. Tam, na jednym z leżaków, oglądaliśmy zapierający dech w piersiach wschód księżyca. Na brzegu było mnóstwo ludzi, dlatego kiedy zrobiło się późno, przenieśliśmy się nieco na prawo od centrum, by spać w namiocie na tarasie jednego z opuszczonych barów.

Ukraina: 5. Podróż do Odessy

Postanowiliśmy, że wysiądziemy wcześniej, jak najbliżej Kijowa i jakoś dostaniemy się do stolicy, a potem będzie, co ma być. W ten sposób o 1:30 znaleźliśmy się w Białej Cerkwii.

Ukraina: 4. Pociągiem ze Lwowa

Po drugim noclegu we Lwowie, mieliśmy z Krzysiem niezły dylemat. Chcieliśmy zobaczyć Odessę, ale miejsca w pociągach były wykupione na dwa tygodnie do przodu, natomiast autostop mógł nam zająć zbyt wiele czasu, a ja w kolejnym tygodniu musiałam wrócić do Polski, by rozliczyć się z praktyk. Po godzinnych rozważaniach, w trakcie których pojawił się nawet pomysł, żeby zostawić to wszystko i jechać w Bieszczady, ruszyliśmy na dworzec zdając się na los.

Ukraina: 3. Niezwykłe lwowskie bary cz. II

Na dachu Domu Legend można było wejść do komina albo trabanta.. i do tej pory nie wiem, czy ów samochód miał skrzydła, czy wiosła. Czasu starczyło nam tylko na obejrzenie przybytku. Później zeszliśmy krętymi, lekko krzywymi schodami, po drodze mijając kelnera – karła i ruszyliśmy dalej, by nie przegapić muzycznego widowiska.

Ukraina: 2. Niezwykłe lwowskie bary cz. I

          Kolejny dzień (20. lipca) poświęciliśmy w całości na zwiedzanie. Rano odwiedziliśmy pałac Potockich, by za niewielką cenę podziwiać jego bogate wnętrza. Obejrzeliśmy również rynek i kilka świątyń, a potem w restauracji gruzińskiej zjedliśmy na obiad hinkali. Są to pierożki z mięsem, które należy jeść bez użycia sztućców, w sposób objaśniony na przesympatycznej karteczce.

Ukraina: 1. Podróż do Lwowa

          Przygoda zaczęła się 18. lipca w południe. Ruszyliśmy autostopem na wschód z mojej rodzinnej miejscowości. Planowaliśmy udać się w kierunku Krakowa, ale kierowcy nie bardzo chcieli nas tam zabrać. Po dość długim oczekiwaniu na transport w Zawierciu, kiedy zatrzymał się kolejny już samochód jadący w stronę Kielc, postanowiliśmy nim pojechać. Tam również czekał nas długi postój na wylotówce.